Klubi Kulturor

Imam Muslimi transmeton në Sahihun e tij nga Abdullah Amer bin El Asi, Allahu qoftë i kënaqur me të dy, se i Dërguari alejhi selam ka lexuar fjalën e Allahut në lidhje me Ibrahimin alejhi selam, ku thuhet: “O Zoti im! Vërtet që ata (idhujt) kanë gabuar e humbur shumë nga njerëzit. Por kushdo që më ndjek mua, vërtet që ai është prej meje dhe kushdo që nuk më bindet e nuk më ndjek mua (rrugën time), atëherë Ti je vërtet gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.” (Ibrahim, 36)
   Pastaj tha: “Ka thënë Isai alejhi selam: “Në qoftë se Ti i ndëshkon ata, ata janë robërit e Tu dhe nëse Ti i fal, vërtet që Ti, Vetëm Ti, je i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.” (El Maideh, 118)
   Pastaj i Dërguari alejhi selam ngriti duart dhe tha: “O Zot, umeti im, umeti im!” dhe qau. Allahu i Plotfuqishëm dhe i Madhëruar i tha Xhibrilit alejhi selam: “O Xhibril, shko te Muhamedi dhe pyete atë përse qan.” (edhe pse Allahu e dinte para se ta dërgonte Xhibrilin përse qante i Dërguari alejhi selam). Erdhi Xhibrili tek i Dërguari alejhi selam dhe e pyeti. I Dërguari i Allahut i tregoi, pastaj Xhibrili u kthye tek Allahu dhe i tregoi, edhe pse Allahu e dinte mirë. Pastaj Allahu i tha Xhibrilit: “Shko te Muhamedi dhe thuaji: “Allahu do të të bëjë të kënaqur me umetin tënd dhe nuk do të të zhgënjejë.” Transmeton Imam Muslimi.
   Paramendoni dashurinë e këtij të Dërguari alejhi selam për umetin e tij, lutej dhe qante gjatë lutjes dhe prapë e përcillte frika për umetin e tij. Allahu i Lartësuar thotë në Kuranin Famëlartë: “Vërtet që ju ka ardhur juve një i Dërguar (Muhamedi alejhi selam) nga vetë ju (të cilin ju e njihni fare mirë). Ai pikëllohet nëse juve ju bie ndonjë lëndim e vështirësi. Ai (Muhamedi alejhi selam) është i merakosur dhe i dëshiruar për ju (që të jeni të udhëzuar drejt dhe t’i pendoheni Allahut, me qëllim që të mund të fitoni xhenetin e të shpëtoni prej zjarrit të xhehenemit) dhe për besimtarët ai është që ndjen shumë, mëshirues.” (Teube, 128)
   Përse i Dërguari alejhi selam i lexoi fjalët e Ibrahimit dhe të Isait, të cilat Allahu i përmendi në Kuran, dhe i ngriti duart e tij duke thënë: “O Zot, umeti im, umeti im!” dhe qau?
Kjo tregon dy gjëra të rëndësishme.

E para: Ibrahimi alejhi selam ftoi në fenë e pastër, të ngritur mbi adhurimin ndaj Allahut Një dhe të Vetëm, si dhe ftoi në largimin nga shirku dhe ithtarët e tij. Ibrahimi u përball me idhujt dhe ithtarët e tyre, ashtu siç na tregoi Kurani, megjithëkëtë Muhamedi alejhi selam u urdhërua ta pasojë fenë e tij të pastër.

E dyta: Populli i Isait alejhi selam e ndryshoi besimin me të cilin kishte ardhur Isai alejhi selam, që ishte adhurimi i Allahut Një dhe i Pashoq, duke e marrë të Dërguarin e Allahut, Isain alejhi selam, për Zot dhe duke iu lutur dhe nënshtruar atij përveç Allahut.

   I Dërguari alejhi selam dëshiron që umeti i tij të ecë në rrugën e pasuesve të fesë së pastër të Ibrahimit alejhi selam. Po ashtu, ai frikësohet për umetin e tij, se mos ndjek rrugën e të krishterëve në teprimin ndaj tij (në dashuri), ashtu siç e tepruan të krishterët me të Dërguarin e tyre, Isain alejhi selam, duke e marrë atë për Zot.
   I Dërguari alejhi selam i dëshironte të mirën umetit të tij. Duke u nisur nga kjo, ai e njoftoi umetin e tij për çdo të mirë dhe ia tërhoqi vërejtjen nga çdo rrezik dhe e keqe, derisa e la atë në rrugën e drejtë, nata e së cilës është e ngjashme me ditën (për nga ndriçimi), dhe nuk largohet askush nga ajo përveç atij që është i shkatërruar.
   Ndër gjërat me të cilat e porositi i Dërguari alejhi selam umetin e tij ishte edhe dashuria dhe ajo që hyn nën ombrellën e dashurisë për të Dërguarin alejhi selam. Ai ka porositur me fjalët e tij fisnike duke thënë: “Nuk ka besuar askush nga ju përderisa nuk jam më i dashur tek ju se fëmija juaj, prindërit tuaj dhe njerëzit në përgjithësi.”
   Dashuria është vepër e zemrës, lidhëse e besimtarit me të Dërguarin e Allahut, Muhamedin alejhi selam. Besimtari e vë zemrën dhe dëshirën e tij në shërbim të realizimit të asaj që do Allahu dhe i Dërguari i Tij, qofshin ato fjalë apo vepra.
   Njerëzit kanë dallime të mëdha në komentimin dhe jetësimin e dashurisë për të Dërguarin alejhi selam, duke filluar nga ata që tërë dashurinë në zemrat e tyre e kanë vetëm për të Dërguarin alejhi selam, duke lënë vend në të për dashurinë për Allahun vetëm se pak, e deri tek ata që nuk kanë ndjenja dashurie për të Dërguarin alejhi selam, duke e konsideruar apo trajtuar Muhamedin alejhi selam si të gjithë njerëzit.

   Duke parë ngatërrimin e gjërave në këto çështje me rëndësi jetike, dëshiroj të qartësoj këtu disa gjëra.

E para: Dikush mund të thotë: Nëse dashuria për të Dërguarin alejhi selam duhet të jetë mbi dashurinë për vetveten, fëmijën, prindin, atëherë si është dashuria për Allahun, kur Allahu thotë në Kuran: “...por ata që besojnë e duan Allahun më shumë (se gjithçka tjetër).” (El Bekare, 165), pastaj thotë Allahu: “...që Ai e do atë (popull) dhe ata e duan Atë (Zotin). ” (El Maideh, 54). Dhe gjithashtu thotë: “Thuaj (o Muhamed): “Nëse vërtet e doni Allahun, atëherë më ndiqni mua (pranoni Islamin, ndiqni Kuranin dhe Sunetin), Allahu do t’ju dojë ju dhe do t’ju falë juve gjynahet tuaja.” (Ali Imran, 31)

   Dhe sa është nevoja e mospranimit të këtij adhurimi (dashurisë) vetëm për Allahun? Duhet ditur se dashuria për Allahun është dashuri adhurimi, e cila nuk guxon të jetë për dikë tjetër përveç Allahut. Në gjithësi nuk gjendet dikush që meriton të duhet për qenien e Tij nga çdo anë përveç Allahut. Çdo dashuri brenda kornizave islame është pasuese e dashurisë për Allahun dhe në këtë kontekst Muhamedi alejhi selam duhet për shkak të Allahut Dhul Xhelal (të Cilit i takon madhështia dhe nderi) dhe të adhurimit ndaj Allahut, pasohet dhe ndiqet rruga e tij vetëm për këtë shkak.
   Bindja ndaj të Dërguarit alejhi selam është obligim për arsye se ai është i Dërguar i Allahut, që nuk flet nga mendja e tij; bindja ndaj tij është bindje ndaj Allahut dhe assesi nuk plotësohet njëra pa tjetrën. Dashuria për Muhamedin alejhi selam njëherazi është dashuri për Allahun dhe nuk mund të qëndrojë njëra pa tjetrën.
   Allahu i Madhërishëm e ka lidhur ngushtë dashurinë për të Dërguarin alejhi selam me dashurinë për Të, kur thotë: “Thuaju (o Muhamed): “Në qoftë se baballarët tuaj, bijtë tuaj, vëllezërit tuaj, bashkëshortet tuaja, të afërmit tuaj, pasuria që ju e keni fituar, tregtia që frikësoheni se do të dështojë dhe vendbanimet tuaja ku ju gjeni kënaqësi, (të gjitha këto) janë më të dashura për ju se Allahu dhe i Dërguari i Tij, më të dashura se përpjekja dhe lufta për çështjen e Allahut, atëherë prisni derisa Allahu të sjellë vendimin (dënimin) e Tij. Dhe Allahu nuk e udhëzon popullin fasik (kryeneç, të pabindur e të panënshtruar ndaj Allahut).” (Teube, 24)
   Ndërsa Muhamedi alejhi selam i ka lidhur ngushtë këto të dyja në hadithin e tij: “Kush posedon tri gjëra, posedon kënaqësinë e besimit: të jetë Allahu dhe i Dërguari i Tij më të dashur tek ai se çdo gjë tjetër...” Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
   Lidhja e dashurisë për Allahun dhe të Dërguarin e Tij është e pandashme, i ngjan shehadetit, i cili assesi nuk pranon ndarje.

E dyta: Ka njerëz që mendojnë se dashuria për Muhamedin alejhi selam është mahnitja prej personalitetit dhe moralit të tij të lartë dhe mburrja me mësimet dhe edukatën e tij. Kjo është gabim për arsye se ne shohim sot shumë jobesimtarë të cilët mahniten nga personaliteti i Muhamedit alejhi selam dhe e ngrenë lart atë me fjalët e tyre. Kjo ngritje lart nga ana e tyre nuk vjen nga imani dhe as nga dashuria për të cilën bën thirrje Islami.

   Një rast të ngjashëm kemi me Ebu Talibin, i cili e donte shumë të Dërguarin alejhi selam dhe e mbronte nga kurejshët jobesimtarë, por dashuria e Ebu Talibit për të Dërguarin nuk ishte për Allahun dhe as për shkak të bindjes ndaj asaj që i zbritej Muhamedit alejhi selam. Dashuria e tij nuk bazohej në islam, ajo ishte për shkak të afërsisë së gjakut dhe të afërsisë që kishte me të para Islamit.

E treta: Dikush mendon se dashuri për të Dërguarin alejhi selam është edhe bindja e plotë ndaj tij. Kjo dashuri nuk është tërësisht e plotë, për arsye se edhe nëse është prej kushteve të dashurisë për të Dërguarin alejhi selam, është bindja ndaj tij dhe asaj që ai thërret në të, e në anën tjetër nuk është nga kushtet e bindjes dashuria. Njeriu ndonjëherë i bindet dikujt që e urren, me qëllim të përfitimit prej tij apo për të realizuar një qëllim të tijin dhe e kundërta, ose i bindet dikujt nga frika prej tij.

   Për këtë duhet pasur parasysh se dashuria për të Dërguarin alejhi selam është universale, përfshin bindjen dhe të tjerat, duke mos harruar se prej shenjave të mëdha të dashurisë për të Dërguarin është bindja dhe pasimi.
   Nga gjërat e dukshme të dashurisë për të Dërguarin janë edhe: paramendimi për ta parë në ëndërr, përmallimi për të, përmallimi për të pirë nga vendi ku do të pijë ai dhe të qenët së bashku me të në xhenet, dashuria për të afërmit e tij besimtarë, dashuria për familjen e tij të mirë, dashuria për gratë e tij, që janë nënat e besimtarëve, dhe dashuria për shokët e tij besnikë, interesimi për Sunetin dhe praktikimin e tij si dhe mbrojtja dhe përhapja e tij, besimi i plotë te paralajmërimet e tij dhe mosreagimi ndaj ndonjërës prej tyre (që zinxhiri i transmetimit është i saktë).

E katërta: Shenjat e dashurisë për të Dërguarin alejhi selam

1-Pasimi, pëlqimi, pranimi, miratimi dhe ndjekja e rrugës së Muhamedit alejhi selam janë prej shenjave të dashurisë për të. Këtë e dëshmon Kurani Fisnik: “Thuaj (o Muhamed): “Nëse vërtet e doni Allahun, atëherë më ndiqni mua (pranoni Islamin, ndiqni Kuranin dhe Sunetin), Allahu do t’ju dojë ju dhe do t’ju falë juve gjynahet tuaja. Dhe Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.” (Ali Imran, 31)

2-Nderimi, respekti dhe ndihmesa që i bëhet rrugës së të Dërguarit alejhi selam janë shenja të dashurisë për të. Thotë Allahu i Lartësuar në Kuranin Fisnik: “Vërtet që Ne të kemi dërguar ty (o Muhamed) edhe dëshmues, edhe përgëzues, edhe këshillues. Me qëllim që ju (o njerëz) të besoni Allahun dhe të Dërguarin e Tij (Muhamedin alejhi selam), që ju ta ndihmoni dhe ta nderoni atë dhe që ju të lartësoni lavditë (e Allahut) në mëngjes e pasdite.” (El Fet’h, 8-9)

   Në umetin e Muhamedit alejhi selam ka ndodhur devijimi i plotë në lidhje me dashurinë për të Dërguarin alejhi selam në dy grupe. Të parët kaluan çdo normë dhe kusht që ka të bëjë me obligimet ndaj të Dërguarit alejhi selam, duke e fyer dhe duke e nënçmuar udhëzimin dhe Sunetin e tij, duke refuzuar të gjykuarit me të, duke dyshuar në vërtetësinë dhe drejtësinë e tij dhe duke lënë pas dore përmendjen e të Dërguarit alejhi selam kur përmendet ai. Këtu hyjnë ateistët, shekullarët dhe renegatët.
   Grupi i dytë janë ata që e tepruan shumë në dashurinë për të Dërguarin alejhi selam, e ngritën mbi pozitën që e ngriti Allahu i Madhërishëm, duke besuar se ai është dritë hyjnore dhe se nga drita e tij u krijua gjithësia, duke besuar se ai di të fshehtën dhe largon të keqen, shëron të sëmurin dhe fal gjynahet e kështu me radhë nga teprimi i tyre i pakuptimtë.
   Një gjë duhet ta dimë mirë, se dashuria dhe respekti për të Dërguarin alejhi selam nuk janë të pasqaruara. Suneti i ka përcaktuar dispozitat e tyre dhe nuk ka të drejtë kushdo çka dëshiron të bëjë dhe kështu të bjerë ndesh me rregullat që kanë të bëjnë me dashurinë për Muhamedin alejhi selam.

Përktheu: Musli Zymberi
16.5.2008

Materiale te tjera

Vitrina e librit

Desktop Poster

Webfaqe Islame

Abonohu

Kursi Islam

Dëgjo Kur'an

Për ty motër

Na shkruani