Klubi Kulturor

Falenderimi i takon Allahut paqja dhe bekimit e Tij qofshin mbi vulën e profetëve Muhamedin alejhi selam, familjen e tij të nderuar, shokët e tij besnik dhe të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij deri në ditën e gjykimit.

Gjëja më e madhe me të cilën krenohet çdo musliman, është besimi dhe dashuria që ka ai për të dërguarin e Allahut Muhamedin (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), megjithëse muslimani i beson të gjithë profetët e nuk bën dallim midis tyre, vetëm se ai e konsideron profetin Muhamed si profetin e fundit, vulën dhe më të mirin e tyre.

Ai është të cilit do ti hapen dyert e Xhenetit, kështu që pas dërgimit të tij nuk do ti mundësohet hyrja në Xhenet askujt prej atyre të cilët nuk e besojnë atë.

(لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَحِيمٌ(

" Vërtet që ju ka ardhur juve një i Dërguar (Muhammedi nga vetë ju (të cilin ju e njihni fare mirë. Ai pikëllohet nëse juve ju bie ndonjë lëndim e vështirësi. Ai është i merakosur dhe i dëshiruar për ju dhe për besimtarët ai është që ndjen shumë, mëshirues." Teube 128

O ju muslimanë!

Po vallë çfar duhet të themi ne për ato që janë publikuar në gazetat Danimarkeze, të cilat kanë publikuar vizatimin e një karikature tallëse…po vallë të kujt thoni ju?!

Të njeriut më të lartë i cili ka shkelur mbi tokë, imamit të profetëve e pejgamberëve paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të.

Pamje mëkatare, e pacipë e cila nxjerr në pah paturpshmërinë e mohuesëve (jobesimtarëve). Ata shfaqën në të Profetin e Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), në një prej këtyre karikaturave me çallmë si rraketë e mbështjellë rreth kokës së tij!! Dhe sikur ata duan të thonë ai është- kriminel lufte- (sa gjë e rëndë është ajo që kanë shpifur).

Ata nuk u mjaftuan me kaq, porse në barjamin e kurbanit gazetat Norvegjeze vazhdonin të përsërisnin shpifjet dashakeqëse nga e para, duke paraqitur të njëjtat pamje të revistës Danimarkeze!

(أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ)

"A mos ata (popujt e shkuarë e kanë sjellë këtë fjalë te? Jo! Akoma më tepër, këta janë popull që kalon çdo kufi (në mosbesimë!" Dharijat 53

Pasha Allahun po a ngel më kënaqësi në këtë dynja ditën kur nëpërkëmbet figuara e të dërguarit të Allahut Muhamedit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) e më pas të mos mbrohet e ndihmohet duke larguar prej tij shpifjet e duke vënë në vend figurën e tij.

Çfarë na ngel ne të themi përpallë këtij armiqësimi i cili e ka hequr mbulesën dhe ka bërë shkelje të hapur?

Mos vallë duhet të mbyllim sytë për të mos parë, veshët për të mos dëgjuar e gojën për të mos folur.

Pasha Atë i cili e nderoi Muhamedin dhe e ngriti lart pozitën e tij, barku i tokës është më mirë për ne se shpina e saj nëse nuk do mund të flasim të vërtetën e të mbrojmë profetin tonë.

Po a vallë janë tharë lapsat, apo duart janë paralizuar të cilat nuk po munden të shkruajnë qoftë dhe disa rreshta të pakët të cilët do të mbronin profetin e tyre, nderin e tyre.

Prindin, djalin dhe nderin që ka muslimani

Kurban i bën për nderin e Muhamedit

Pozita e Profetit Muhamed (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!(

Kush janë ato shprehje të cilat përfshinë këtë madhështi profetike? Vallë kush janë ato fjalë të cilat nxjerrin në pah madhështin që përmban çdo nderim dhe që është prezente në çdo kohë.

Ajo është një madhështi e cila ka zënë vend në çdo zemër, ka zënë vend tek çdo kush dhe e ndjen atë ai që është afër e ai që është larg. E pranon atë miku dhe armiku dhe tronditen prej saj shkallet e minbereve.

Nuk ka dyshim se ai është i dërguari Muhamed. Njeriu më i mençur e me mendje më të kthjellët. Njeriu më bujar dhe mëshiruesi më i madh. Ai ka qënë më i dobishëm për njerëzit se era pas së cilës vjen shiu. Kur jepte lëmoshë jepte duke mos ju frikësuar varfërisë, e vetë jetonte me hurma e ujë.

Ai ishte më bujari, më i uri dhe nuk i shtonte atij injoranca e injorntëve vetëm se falje ndaj tyre, kur përballet me fitoren u thërret robërve duke qënë krenarë: Shkoni se ju jeni të lirë.

Ai ka qënë njeriu më i thjeshtë, qëndronte me të pasurin e të varfërin, ulej me plakun dhe fëmijën. Ai nuk dallonte nga shokët e tij në veshje e as në mënyrën e jetesës.

Profeti Muhamed ka qënë njeriu më i qetë. Ai kurrë nuk është vendosur përpara dy gjërave vetëm se ka zgjedhur atë që ishte më e lehtë nëse nuk ka qënë e ndaluar, megjithatë ai ka qënë njeriu më i kujdesshëm ndaj detyrave dhe më i vendosuri në të vërtetën.

Ai kurrë nuk zemërohej për veten e tij, por kur prekeshin kufijtë e Allahut zemërohej aq shumë saqë faqet i skuqeshin sikur të ishin kokrra shege.

Profeti Muhamed ka qënë njeriu më i guximshëm dhe më i forti në dishirë, i takonte armiqtë me qëndrim dhe durim, udhëhiqte luftërat dhe thërriste me të madhe:

Un jam profet e jo mashtrues.

Un jam i biri Abdul Mutalibit.

Zemra e tij ka qënë aq e guximshme saqë shokët e tij në momentet më kritike mbroheshin me të, dhe ai kurrë nuk dobësohej përpara vështirësive.

Ai është njeriu gjuha e të cilit nuk ka nxjerrë vetëm se fjalë të mira, fjalët e tij kanë qënë të qarta, të vërteta e të sinqerta si dhe ndriçonin si drita.

Profeti ynë ka qënë njeriu më i drejtë në gjykim, nuk i bënte padrejtësi askujtë qoftë dhe kundërshtarit të tij. I zbatonte ligjet edhe me njerëzit më të afërt që ai kishte dhe kjo duket qartë kur ai thotë: "Nëse Fatime bija e Muhamedit do të vidhte do tis prisja asaj dorën."

Ai ka qënë njeriu i cili i jepte të drejtën çdo kujt ashtu siç i takonte, Allahut i jepte të drejtën që i takonte, familjes poashtu, publikimit të shpalljes e kështu me rradhë.

Ka qënë njeri i cili nuk jepej pas kësaj dynjaje, nuk kthente askënd i cili i kërkonte diçka, jetonte krenar edhe pse ushqimi i tij kan qënë hurmat dhe uji e shtrati i tij ka qënë rrogozi.

Profeti Muhamed alejhi selam ka qënë njeriu më i dhimbsur ndaj të dobtëve dhe më bamirësi ndaj të ngratëve e fukarejve. Aq e madhe ka qënë mëshira e tij saqë kishin bërë pjesë në të njerëzit dhe kafshët. Ai u drejtohet shokëve të tijë ku thotë: "Vërtet një grua ka hyrë në zjarr për shkak të një maceje të cilën e izoloi, ajo as e ushqeu atë dhe as e la të lirë të hante nga ajo që gjendej në tokë."

Nëse nuk do të kish pozitë dhe nder për Profetin tonë Muhamedin (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), veç asaj se ai ka qënë ndërmjetës në bartjen e udhëzimit nga qielli për në tokë, dhe sjelljen e këtij Kur'ani të famshëm tek njerëzit do të mjaftonte dhe do të ishte një nder të cilin bota njerëzore nuk do të mund tia jepte falenderimet e duhura.

Nëse nuk bindeni o njerëz me këto që dëgjoni atëhere pyesni historinë se a ka parë ajo ndonjë zotëri e dikënd më të madh se Muhamedi (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!ë?

Ai ka qënë njeriu më i ruajtur nga të metat, më i pastri nga kotësirat, dhe më i nderuari e më i pameritueshmi nga ato që shpifin ndaj tij.

Thënie të perëndimorëve të drejtë për Profetin Muhamed.

Nuk ka dyshim se çdo perëndimorë i drejtë i cili ka hedhë vështrimin në historinë e Profetit Muhamed (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), nuk kanë mundur ta përmbajnë veten e të mos pohojnë se ai ka qënë njeriu më i nderuar, heroi dhe zotëriu i njerëzimit. Ja disa thënie të tyre:

1- Majkëll Hart në librin e tij " Njëqind të përjetshmit" në faqen 13 të tij, pasi e ka vënë Profetin Muhamed në vendin e parë ka thënë:

Kam zgjedhur Muhamedin për të kryesuar këtë listë…. Sepse Muhamedi është njeriu i vetëm në historinë e njerëzimit që ka patur suksesin më të madh, qoftë ai fetar apo jetësor.

Ai ftoi për në fenë Islame, e hapi atë ashtu siç ishin përhapur fetë e mëdha (Hebraizmi dhe Krishterizmi) dhe për pak kohë ai u bë drejtuesi politik, ushtarak dhe fetar, kështu që 13 vite pas vdekjes së tij gjurmët e tij qëndronin të forta e ripërtëriheshin.

Ndërsa në faqen 18 të librit ai vazhdon e thotë: Atëhere kur forcat e mëdha i frikësoheshin Muhamedit u shfaq qartë se ai ka qënë drejtuesi më i madh politik që ka njohur historia.

2- Bernard Dishu në librin e tij "Muhamedi" të cilin qeveria Angleze dha urdhërin ta digjte ka thënë: Bota sotë ka shumë nevojë për një njeri që është i aftë të mendojë si Muhamedi. Priftërinjtë dhe njerëzit e fesë në mesjetë si shkak i injorancës dhe fanatizmit e kanë konsideruar Muhamedin dhe fenë e tij si armiq të krishterizmit, porse unë kam lexuar dhe studiuar çështjen e këtij njeriu dhe kam dalë në përfundimin se ai nuk ka qënë armik i krishterizmit porse ka qënë shpëtimtarë për njerëzimin, kështuqë sipas mendimit tim nëse ai do të posedonte çështjen e botës së sotme, do të ishte i suksesshëm për zgjidhjen e problemeve tona me anën e besimit dhe paqes që posedonte dhe për tek të cilat vrapojnë sot njerëzimi.

3- Paul Smith autori i librit "Islami forca e botës së nesërme " ka thënë: Njerëzimi është përpjekur shumë për të vendosur atë që thonë dijetarët e shkencave politike "Të drejtat natyrore të njeriut" gjë të cilën Muhamedi e realizoi në mënyrë spontane dhe shum thjeshtë kur shkoi në Meke si pelegrinues, të cilën muslimanët e quajnë pelegrinazhi i lamtumirës në të cilën vendosi të drejtat e njeriut në aspektin jetësor dhe atë fetar, si dhe realizoi barazinë, lirinë dhe paprekshmërinë e gjakrave, ndereve dhe dinjitetit.

4- En Bijzit thotë: Është e pamundur për atë që studion historinë e profetit që u dërgua tek arabët dhe sheh se si ka jetuar ky profet e si i ka mësuar njerëzit e të mos ndiejë se ky njeri vërtet është profet i nderuar dhe një nga të dërguarit më të mëdhenj.

5- Tolesti (një ndër letrarët më me zë) ka thënë: Mjafton si nder për Muhamedin fakti se ai e nxorri popullin e tij nga poshtërimi, gjakderdhja si dhe veset dhe traditat e ndyra duke hapur përpara tyre rrugën e ngritjes dhe zhvillimit, dhe nuk ka dyshim se legjislacioni i Muhamedit do ta zotërojë botën si shkak i harmonisë e cila vjen si pasojë e llogjikës dhe urtësisë.

6- Mendimtari Belg Shubrek ka thënë: Nuk ka dyshim se njerëzimi krenohet për bashkangjitjen e një njeriu si Muhamedi tek ai. Edhe pse një njeri i pa shkolluar ai mundësoi që brënda pak viteve të vinte me një legjislacion, me të cilin do të ishim të lumtur ne Europianët nëse do ta praktikonim.

7- Akademiku dhe orientalisti Zuejmir Kenedi ka thënë: Muhamedi nuk ka dyshim se ka qënë nga prijësit dhe drejtuesit më të mëdhenj, po ashtu është e drejtë nëse thua për të se ai ishte rregullues, orator, i guximshëm, luftarak si dhe mendimtarë i madh. Kështuqë nuk na lejohet që ne ti mveshim atij gjëra të cilat bien ndesh me këto cilësi, sepse Kur'ani që ai solli dhe historia e tij dëshmojnë për këtë tezë.

8- Filozofi Anglez Tomas Karlil i cili ka fituar dhe çmimin nobel ka thënë në librin e tij "Heronjtë": Është paturpësia më e madhe e çdo individi i cili flet në kohën tonë që të dëgjojë ata të cilët thonë se feja Islame është gënjeshtër dhe se Muhamedi nuk është veç se një mashtrim i trilluar. Ndërsa ne e kemi gjetur atë se përgjatë gjithë jetës së tij ai ka qënë i vendosur në atë çka ftonte, besnik, i patundur dhe largpamës, bujar, bamirës dhe i butë. Ai ka qënë një njeri mëse serioz, ka qënë i sinqertë dhe i drejtë.

9- Letrari Gjerman Xhoutet thotë: Ne europianët me gjithë mendimtarinë që posedojmë nuk kemi arritur ende aty ku ka arritur Muhamedi. Ai është i pa kalueshëm nga askush. Kam kërkuar në histori të gjej shembullin më të lartë të njeriut dhe gjeta se ai i përkiste Muhamedit.

10- Akademikja Gjermane Zoxherd Honket ka thënë: Nuk ka dyshim se Muhamedi dhe Islami janë dielli i Zotit për perëndimin.

Nëse janë këto opinionet e studiuesve të drejtë të perëndimit duhet që njerëzimi ta shikojë Muhamedin si njeriun më madhështor dhe nëse nuk do të kishte argument tjetër për profetësinë e tij veç historisë së tij do të ishte e mjaftueshme për atë që ka zemer të gjallë dhe mediton.

Vërtetësia e Profetësisë së Muhamedit (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!).

Dihet se profetësia ose i jepet njeriut më të mirë ose e pretendon atë njeriu më i ulët, ndaj dhe për këtë një nga të parët e fiseve arabe kur dëgjon për profetësinë e Muhamedit dhe ftesën e tij për në fenë Islame i drejtohet atij duke thënë: Pasha Allahun nuk do të të them as edhe një fjalë, nëse je i vërtetë në atë që thua ti do të jeshë njeriu më i nderuar në sytë e mi e nuk mundem të ta refuzoj ftsën që po më bën, por nëse gënjen atëhere ti je njeri aq i ulët saqë nuk ja vlen të të përgjigjet.

I lartësuar je o Allah si ka mundësi që njerëzit të mos jenë dot në gjendje të bëjnë dallimin midis njeriut më të lartë e të nderuar dhe atij që është më i ulëti e i nënçmuar.

Nuk ka patur njeri mashtrues që ka pretenduar profetësinë vetëm se janë shfaqur tek ai injoranca, gënjeshtra, prishja dhe kotësira me anën e të cilave ka mundësi të dallojë mashtrimet e tij edhe njeriu më i thjeshtë.

Porse në anën tjetër nuk ka patur njerëz prej të sinqertëve që kanë pretenduar profetësinë vetëm se janë shfaqur tek ai dija, besnikëria, bamirësia dhe ato gjëra me të cilat mund ta dallojë profetësinë e tij edhe njeriu më i thjeshtë.

Nuk ka dyshim se profetët i ftojnë njerëzit për veprimin e disa veprave dhe ai vetë patjetër do ti veprojë disa vepra, kështu që gënjeshtarit i shfaqen tek ato që urdhëron, thotë e vepron gjëra të cilat e shpalosin qartë gënjeshtrën e tijë, ndërsa e kundërta është me të sinqertin dhe të drejtin do të shfaqen tek ajo që urdhëron, thotë e vepron ajo me të cilën shpalos qartë vërtetësinë e tij, ndaj gjejmë se Allahu thotë:

(هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ(221ëتَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ(222ë يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ)

" A t’ju bëj të njohur (o njerëzë se mbi kë zbresin shejtanët? Ata zbresin te çdo gënjeshtar mëkatar. I cili i hap mirë veshët (për të dëgjuar shejtanët dhe ata zbrazin ç’mund të kenë vjedhur nga e panjohura prej melekëveë dhe shumica e tyre janë gënjeshtarë." Shuara 221-223

Kështu o njerëz profetësia mban në vetveten e saj njohuri dhe vepra me cilat duhet të paiset profeti, e si ka mundësi që njerëzit të mos jenë në gjendje të dallojnë gënjeshtarin nga i vërteti?

Profetit Muhamed kur iu shpallën fillimisht ajetet e para të sures Alak u kthye në shtëpinë e tijë i tronditur e dridhej derisa hyri tek Hadixhja të cilës i thoshte: Më mbulloni më mbuloni e kështu vazhdoi derisa i iku frika pastai i thotë: "Kam pasur frikë për veten", Hatixhja (Allahu qoftë e kënaqur me të) i përgjigjet: "Jo, jo për Zotin, Allahu ty kurrë nuk do të turpërojë, sepse ti je njeri i cili i viziton të afërmit e tu, kujdesesh për të varfërit, e kompenson të humburën, e mikpret mysafirin, gjithnjë i ndihmon të tjerët dhe ndjek të drejtën!!

Hatixhja shkon me Muhamedin te Vereka bin Neufel i cili i thotë: "Mos ki frikë sepse ai është namusi (drita të cilin Allahu ja dërgoi dhe Musait)!!

Kjo ngjarje ka përmbledhur dy rrugë madhështore me anë të së cilave dallohet vërtetësia e Profetit Muhamed (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!).

E para: Të argumentuarit me gjëndjen e tijë, moralin dhe veprat që ai bën, dhe me këtë lloj u argumentua Hadixhja.

Me po të njëjtën gjë u argumentua dhe Herakliu- mbreti Romak- pasi që profeti i kish dërguar shkresë me anën e së cilës e ftonte për në fenë Islame. Ai kur mori vesh se në vendin e tij kishte ardhur një karvan arab i ftoi ata në rezidencën e tij dhe filloi ti pyeste për veçoritë e këtij Profeti. Herakleu tha për Ebu Sufjanin: "Ma afroni atë, e shokëve të tij thuani që të radhiten prapa tij." Pastaj Herakliu i tha përkthyesit: "Këtë njeri këtu (Ebu Sufjanin do ta pyes për atë njeri (të dërguarin e Allahut, e nëse e fshehë të vërtetën, shokët e tij le të reagojnë!! Ebu Sufjani tha: "Pasha Zotin, sikur të mos më vinte turp që prej meje të dëgjojnë gënjeshtra, unë do të gënjeja për të."

Ebu Sufjani rrëfen: "Pyetja e parë që ma shtroi ishte:

"Çfarë lidhmërie keni mes veti?" Iu përgjigja: "Më të afërt."

- Herakleu: "A ka folur ndonjëherë kush prej jush fjalë të tilla para tij?"

- Ebu Sufjani: "Jo."

- Herakleu: "A ka qenë ndokush prej baballarëve të tij mbret?"

- Ebu Sufjani: "Jo."

- Herakleu: "A e përkrahin atë njerëzit me pozitë apo njerëzit e varfër?"

- Ebu Sufjani: "Njerëzit e varfër."

- Herakleu: "A është duke u shtuar numri i tyre apo duke u pakësuar?"

- Ebu Sufjani: "Duke u shtuar."

- Herakleu: "A e lëshon ndonjëri prej tyre fenë e tij nga urrejtja ndaj saj pasi ta ketë pranuar atë?"

- Ebu Sufjani: "Jo."

- Herakleu: "A ka qenë gënjeshtar para kësaj?"

- Ebu Sufjani: "Jo."

- Herakleu: "A e thyen fjalën e dhënë?"

- Ebu Sufjani: "Jo - por që prej kohës që jemi bashkë nuk e di se ç'është duke bërë."

- Herakleu: "A keni luftuar kundër tij?"

- Ebu Sufjani: "Po."

- Herakleu: "Si ka qenë rezultati i luftës mes jush dhe tij?"

- Ebu Sufjani: "Ndërmerrnim lufta mes veti, lufta garuese, herë fitonin ata, e herë fitonim ne."

- Herakleu: "Çka është duke kërkuar prej jush?"

- Ebu Sufjani: "Është duke thënë adhuroni vetëm Allahun dhe përveç Tij mos i besoni hyjnive tjerë, braktisni besimin e gjyshërve dhe etërve tuaj, na urdhëron që të falemi, të flasim të drejtën, të jemi të ndershëm, t'i mbajmë lidhjet farefisnore..."

Pastaj Herakleu i tha përkthyesit: "Përktheja atij: Të pyeta për marrëdhëniet fisnore me të, e ti më the se jeni më të afërt. Kështu janë Pejgamberët e Zotit, fillimisht e kanë ftuar farefisin dhe popullin e vet. Të pyeta a ka folur dikush prej jush fjalë të tilla, para tij, ti the jo. Sikur të kishte folur ndokush fjalë të tilla para tij, kisha menduar se ky njeri është duke i imituar të tjerët. Të pyeta se a ka qenë ndokush prej të parëve të tij mbret, ti më the jo. Sikur të kishte qenë dikush prej të parëve të tij mbret, kisha menduar se qenka njeri i cili kërkon sundimin -pushtetin e të parëve të tij. Të pyeta se a jeni duke e akuzuar që ka gënjyer para se të thotë këtë që është duke thënë, ti më the jo, e unë e di se nuk ka mundësi që ai të jetë i sinqertë ndaj njerëzve, e rrenacak ndaj Zotit. Të pyeta se a janë duke iu përgjigjur thirrjes së tij paria e popullit apo shtresa e ulët (masa e gjerë) e tij, ti më the se janë duke iu përgjigjur populli i thjeshtë dhe i pambrojtur, e zakonisht të tillët kanë qenë ithtarët e të gjithë Pejgamberëve. Të pyeta se a janë duke u shtuar apo pakësuar, e ti më the se numri i ithtarëve të Pejgamberit është duke u rritur. Kështu është zakonisht me besimin derisa shpallja të plotësohet tërësisht. Të pyeta se a e ka lëshuar ndonjëri prej tyre fenë nga urrejtja ndaj saj pasi që e ka pranuar atë, ti më the se jo, kështu ndodh kur njerëzit e pranojnë besimin me gjithë zemër. Të pyeta se a është besëthyes apo tradhtar, ti më the se jo, ndërsa Pejgamberët nuk e tradhtojnë besën e vet. Pastaj të pyeta se çka ju urdhëron të besoni, e ti më the se ju urdhëron të besoni Allahun dhe përveç Tij të mos i besoni hyjnitë - zotët tjerë, që do të thotë se ju ndalon t'i adhuroni idhujt. Pastaj ju urdhëron ta kryeni namazin, të jepni sadaka, të jeni të ndershëm, e nëse është kështu siç thua ti, atëherë ai së shpejti do të sundojë në këto toka ku tani gjendem unë. E kam ditur se ai do të dërgohet, por nuk e kam ditur se do të jetë prej jush (Arabë). Sikur ta dija se do të mund të arrijë tek ai, kisha bërë ç'mos për t'u takuar me të. E sikur të isha pranë tij, do t'ia kisha larë edhe këmbët!!

Dijetari i njohur Islam Ibën Tejmije ka thënë: Profetët e mëparshëm kanë lajmëruar se sa është jetgjatësia e profetit të rrejshëm, dhe se ajo nuk zgjat vetëm se për një kohë shumë të shkurtër.

Një nga djemtë e Çezarit i cili mbretëronte të krishterët dëgjon një burrë nga dijetarët e të krishterëve që shan e ofendon Profetin Muhamed (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!). Ai mblodhi dijetërët e krishterë dhe u tha. Sa është jetgjatësia e një profeti të rremë? Aq dhe kaq iu përgjigjën ata duke u argumentuar në thëniet profetike dhe askush nuk përmendi më shumë se tridhjetvjetë apo një numër të përafërt me të! Atëhere ai u tha atyre: Shikoni në fenë e Muhamedit, ajo ka më shumë se pesëqindvjet (bëhet fjalë në kohën e këtij mbreti) dhe ajo është e fortë dhe e pranuar nga njerëzit, e si mund ta konsiderosh profetin e saj si gënjeshtar?! Pastaj urdhëri tia prisnin kokën personit që e kish ofenduar atë.

E dyta: Argumentimi duke parë në legjislacionin dhe atë me të cilën ai ka ardhur duke e krahasuar atë me legjislacionet e mëparshme dhe me këtë u argumentua Uaraka Bin Neufel mbi saktësinë e profetësisë së Muhamedit (paqja dhe bekimi i Allaut qofshin mbi të!).

Ai pasi kishte njohuri mbi profetësitë e para dhe fjalët e tyre, kur dëgjoi fjalët që dilnin nga Muhamedi e kuptoi se ai ishte prej tyre ndaj dhe i tha: Nëse e arrijë atë ditë, do të të ndihmojë me gjithë zemër. Ndaj dhe Allahu thotë për këtë:

(الَّذِينَ آتَيْنَاهُمْ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ(146ëالْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُونَنَّ مِنْ الْمُمْتَرِينَ)

"Ata të cilëve Ne u dhamë Librat e Parë (jehuditë dhe të krishterëtë e njohin mjaft mirë atë (Muhammedin(, ashtu siç i njohin bijtë e tyre. Por në të vërtetë një grup prej tyre e fshehin të vërtetën duke e ditur atë (d.m.th. cilësitë e Muhammedit të shkruara më parë në Teurat dhe Inxhil). Kjo është e vërteta nga Zoti yt. Kështu pra, mos ji prej atyre që dyshojnë." Bekare 146-147

Me po të njëjtën gjë u argumentua dhe Nexhashi mbreti i Abisinisë për vërtetësinë e profetësisë së Muhamedit si dhe besoi tek ai. Ai pasi pyeti muslimanët se me çfarë i urdhëronte ata dhe kur dëgjoi pjesën e Kur'anit tha: Nuk ka dyshim se kjo dhe ajo me të cilën ka ardhur Isai e kanë origjinën të njëjtë. [Sherh Akidetu Asfahanije të Shejh Islam bin Tejmijes]

Në mbrojtje të Profetit Muhamed (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin

mbi të!)

Detyra jonë përballë Profetit Muhamed është që ta duam, ta respektojmë, ta madhërojmë, të pasojmë synetin (traditën e tij) dhe të largojmë prej tij kurthet e keqbërësve dhe dinakërinë e dinakërve.

Në këtë kohë të mbushur plot sprova për muslimanët, gjejmë nismën e një fushate dashakeqëse dhe të ndyrë nga një numër priftërish, klerikë dhe mendje dobët mbi figurën e Profetit Muhamed (paqja dhe bekimi i Allaut qofshin mbi të!).

Lufta mediatike ndaj Islamit i ka rrënjët të thella dhe ajo është një nga rrugët më efikase të cilën e përdorin jomuslimanët për të penguar njerëzit për përqafimin e kësaj feje.

Ajo ka filluar që me daljen e Profetit nga idhujtarët kurejshë të cilët humbën pozitën ke njerëzit dhe zotat e tyre e kështu ajo vazhdoi deri në ditët tona.

Sulmet e sotme janë të ngjyrave të ndryshme, porse ato në të shutën e rasteve janë të përqëndruara në dyshime, keqkuptime dhe shpifje, ndërsa pas ngjarjes së njëmbëdhjet shtatorit, sulmet kanë marë ngjyra të reja të ndyra të cilat nuk janë njohur më parë dhe ajo është nëpërkëmbja dhe përdhosja e figurës së Profetit Muhamed (paqja dhe bekimi i Allaut qofshin mbi të!).

Nuk ka dyshim se karakterizimi i këtyre sulmeve me sharje, ofendime dhe tallje tregojnë qartë se kjo luftë ka pas saj organizata dhe ka strategji të posaçme. Ajo e ka vendosur epiqëndrën e saj tek mjetet e informacionit si dhe merren me të njerëz të posaçëm të cilët mbështeten nga disa klerikë të krishterë jo nga të gjithë ata.

O muslimanë ka klerikë që kanë thënë për profetin tonë ato të cilat betohem në Allahun nuk më bën goja ti them dhe më vjen turp nëse do ti dëgjonit prej meje.

Prej atyre që kanë thënë të tilla poshtërsira është kleriku Xheri Faluejl, Bat Robertson, Xhejri Fajnz, Xhejm Suxhart etj.

Pasi këta njerëz nuk gjetën ato që i kënaqnin tek Islami dhe personaliteti i të dërguarit të Allahut, panë se dyshimet dhe lufta mendore nuk do të kishte shum jetëgjatësi përpara forcës së Islamit ndaj dhe u mbështetën në deformimin dhe fallsifikimin informatik, sigurisht që perëndimi është ai i cili i zotëron ato.

Cilat janë shkaqet që i shtynë të prekin figurën e profetit Muhamed (paqja dhe bekimi i Allaut qofshin mbi të!).

Nuk ka dyshim o muslimanë se ato janë të shumta, prej tyre mund të përmend:

1- Përhapja e shpejtë që po bën Islami gjë e cila nxit xhelozi tek armiqtë e kësaj feje, qofshin ata çifutë, të krishterë, apo ateistë.

2- Smira që ka lindur tek drejtuesit e feve të tjera, kjo sepse gjëja që ata urrejnë më shumë është personaliteti i të dërguarit të Allahut (paqja dhe bekimi i Allaut qofshin mbi të!). Saqë dhe munafikët (hipokritët) në botën islame e kanë një ndjenjë të tillë, kjo sepse ata e shohin shkëlqimin e emrit të profetit tonë anekënd, po ashtu shohin dhe pasuesit e shumtë të tij dhe ndjenjën dhe bindjen e thellë që kanë muslimanët karshi tij, dhe nuk ka dyshim se një gjë e tillë mbjell në zemrat e tyre smirë dhe xhelozi.

3- Faktori i frikës, këtu nuk kihet përqëllim vetëm frika e shtimit të muslimanëve, porse egzistenca e frikës se mos muslimanët kthehen siç duhet në fenë e tyre dhe shtrëngohen fortë pas saj, kështu që ata shfrytëzojnë dobësinë e muslimanëve në shumë aspekte si p,sh ana ekonomike apo ajo informative dhe duan që të fikin dritën e saj para se ajo të përhapet nëpër botë.

Përfundimi i atij i cili shan dhe ofendon Profetin Muhamed (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!).

Nuk ka dyshim se Allahu i Lartësuar merr hak mbi ata të cilët lëndojnë Profeti

Materiale te tjera

Vitrina e librit

Desktop Poster

Webfaqe Islame

Abonohu

Kursi Islam

Dëgjo Kur'an

Për ty motër

Na shkruani