Duke pasur parasysh shtimin e sprovave dhe ngritjen e shpejtė tė shkatėrrimit (fesadit), e cila sjell dėshpėrimin dhe humbjen e shpresės nė zemrat e disa tė mirėve pėr pėrmirėsimin e gjendjes sė njerėzve dhe tė shoqėrisė, dikush, nėse sheh se shoqėria largohet nga kėshilla e kėshilluesve, ai e lė thirrjen nė rrugėn e Allahut dhe urdhėrimin pėr tė mirė dhe ndalimin nga e keqja.

Dikush mund ta argumentojė veprėn e tij me kėtė fjalė tė Allahut tė Lartėsuar: “Prandaj kėshillo, nėse kėshilla do tė jetė e dobishme!” (El-A’la, 9)
Dhe thotė se dobia dhe kėshilla ime nuk po merret parasysh, atėherė pse tė kėshilloj?! Por nuk ėshtė ashtu si mendon ai.

Ata tė cilėt nuk kujtohen dhe nuk e pranojnė kėshillėn janė jobesimtarėt dhe dyfytyrėshat, ata tė cilėt Allahu ua ka vulosur zemrat. Kėta janė ata pėr tė cilėt Allahu e lajmėroi tė Dėrguarin e Tij (Muhamedin), i cili nuk kurseu aspak nga imani i tij qė t’i kėshillojė dhe udhėzojė nė rrugėn e Allahut, pasi shpenzoi gjithė potencialin qė posedonte pėr thirrjen e tyre sa ishte nė gjendje tė shkatėrronte veten nė udhėzimin e tyre, siē thotė Allahu Fuqiplotė: “A mos vallė ti (o Muhamed) do ta shkatėrrosh veten, ngaqė ata (banorėt e Mekės) nuk duan tė besojnė?” (Esh-Shu’ara, 3)

Nuk ėshtė fjala nė kėtė ajet pėr besimtarėt, siē ka ardhur nė ajetin nėntė tė sures (El-A’la). Kėshtu thotė komentuesi i njohur, El-Begaviu, nė tefsirin e Tij, bile nuk ėshtė fjala as pėr ajetin e sures Edh-Dharijat, 55, ku thotė Allahu pėr tė drejtėn e besimtarėve “Por kėshillo, se vėrtet kėshilla u bėn dobi besimtarėve.” Pra, thjesht ėshtė pėr jobesimtarėt dhe hipokritėt.

Thirrėsi nė rrugėn e drejtė tė Allahut, nėse nuk gjen njė pėrgjigje tė menjėhershme apo nuk vėren rezultat tė shpejtė, kjo nuk do tė thotė se njerėzit nuk kanė dobi. Shumica e atyre qė pendohen, siē shohim sot dhe siē ėshtė e ditur, e kanė njė shkak, njė arsye. Ata ose kanė dėgjuar njė argument vite mė parė dhe u ėshtė ngulitur, mirėpo nuk kanė mundur tė pendohen, edhe pse ka kohė qė janė rrugės sė keqe, pėrderisa Allahu ua mundėsoi pendimin, ose e kanė dėgjuar, mirėpo e kanė harruar, pastaj u ėshtė kujtuar pas vitesh e kjo u bėn dobi. Mund ta kenė dėgjuar edhe nga tė tjerėt dhe e kanė injoruar pėr momentin dhe nuk e kanė pranuar prej tij.

Nėse e pavėrteta (kotėsia) dhe e keqja janė duke u pėrhapur, edhe e vėrteta dhe e mira janė duke u pėrhapur. Ėshtė ligj i Allahut qė kur ka krijuar Ademin alejhi selam, i cili kishte kundėrshtar dhe xheloz Iblisin, qė tė ndeshen e mira dhe e keqja. Ėshtė ligj kozmologjik i Allahut qė tė triumfojė e vėrteta ndaj sė kotės me lejen e Tij. Nėse njerėzit e sė vėrtetės punojnė ashtu siē dėshiron Ai, bile edhe pas njė kohe, sikurse thotė Allahu i Lartėsuar: “Thuaj: “E vėrteta erdhi, ndėrsa e pavėrteta u shkatėrrua. Sigurisht, e pavėrteta ėshtė e paracaktuar tė zhduket!” (El-Isra, 81)

Kjo ndodhi ditėn e ēlirimit tė Mekės, pas dy marrėveshjeve, kur ishte fillimi i davetit, mirėpo ēėshtja qėndron ndryshe, siē thotė Pejgamberi alejhi selam: “Mirėpo ju po nxitoni tepėr.” Transmeton Buhariu.

Njeriu i menēur duhet tė shikojė me syrin e vėmendjes. Nėse ēdo mashkull dhe ēdo femėr prej tė mirėve dhe prej atyre qė kėshillojnė dhe pėrmirėsojnė do tė kishte dhėnė gjithė atė qė posedon pėr t’i thirrur njerėzit nė Fenė e Allahut, pėr t’i inkurajuar pėr vepra tė mira dhe pėr t’i larguar nga veprat e kėqija, a thua vallė do tė kishte qenė gjendja e njėjtė sikurse tė gjithė ta linin kėtė?

Vėrtet, Allahu i Madhėruar e ka sqaruar vėrtetėsinė e thirrėsit mė tė madh dhe vizionin e tij primar nė kėtė ajet duke thėnė pėr tė: “Prandaj kėshilloji (njerėzit o Muhamed), se ti je vetėm kėshillues.” (El-Gashije, 21) Kėshtu ai mbeti nė misionin e tij gjersa takoi Zotin Mėshirues. Kurse pas vdekjes sė tij, kėtė pėrgjegjėsi e morėn burrat muslimanė me urdhrin e tij: “Transmetoni, tregoni nga unė qoftė edhe vetėm njė ajet.” Transmeton Buhariu.

E kėshtu po vazhdon kjo traditė derisa Allahu ta shkatėrrojė kėtė dynja. Ai qė dėshiron t’i bashkėngjitet karvanit tė begatshėm ka shpėtuar, ndėrsa ai qė dėshiron tė rrijė neglizhues nga thirrja e davetit, e ka humbur shpresėn nė pėrmirėsimin e njerėzve. Halli kėtyre dy grupeve ėshtė sikurse halli i atyre qė Allahu i paralajmėroi me fjalėn e Tij duke thėnė: “Kur disa prej tyre thanė: “Pėrse kėshilloni, kur e dini se Allahu do tė na zhdukė ose do tė na ndėshkojė ashpėr?! Kėshilltarėt u pėrgjigjėn: “Pėr t’u arsyetuar para Zotit tuaj dhe qė ju tė mund tė ruheni nga gjynahet.” Por, kur e harruan atė pėr tė cilėn ishin paralajmėruar, Ne i shpėtuam ata qė kėshillonin, kurse i ndėshkuam ashpėr keqbėrėsit, pėr shkak tė mosbindjes sė tyre.” (El-A’raf, 137-165)

Pra, cili grup ėshtė i siguruar dhe cilit duhet t’i bashkėngjitesh?

Eroll Rexhepi
2.11.2008