Nė njėrėn nga qendrat tregtare, nė mesin e madh tė njerėzve bie nė sy njė djalosh i zhvilluar, i cili sillej rreth dyqaneve, nga njėri te tjetri. Sikur synonte diēka. Hynte nė njėrin dyqan, qėndronte disa minuta dhe mė pas kalonte te tjetri, kurse nė dorė mbante njė ēantė. Po t’i afrohesh mė afėr, tė tėrheq vėmendjen njė letėr e vendosur nė shpinėn e tij “Mė falni, unė nuk flas!”

Cili ėshtė sekreti i kėsaj letre tė varur, ēfarė mban nė dorė dhe pse sillet nė kėtė mėnyrė?

Ai ishte njė fėmijė i butė dhe mė shėndet tė mirė. Mėsonte nė shkollė si tė tjerėt, por kur arriti nė klasėn e gjashtė tė fillores, Allahu e sprovoi me njė sėmundje nė kordat e zėrit, kėshtu qė zėri filloi t’i dobėsohet gradualisht, saqė nuk pati mė mundėsi tė flasė. Kėshtu ndodhi.
Djaloshi po jeton dhe po i kalon ditėn pa gjuhė dhe mundėsi pėr komunikim. Me kalimin e kohės, shokėt filluan tė mėrziten prej tij, saqė e ndiente veten tė tepėrt nėpėr takime. Vetėm dėgjonte dhe nuk kishte mundėsi tė bisedonte. Kėshtu ndihej keq dhe u largua prej tyre.
Djaloshi u rrit dhe filloi tė kėrkojė vende ku nuk kishte nevojė pėr fjalė e biseda. E gjeti veten nė dėgjimin e ligjėratave shkencore dhe mėsimeve edukative. Kėshtu filloi tė ndikohet nga mėsimet mbi rėndėsinė e shėrbimit mbi Islamin dhe thirrjes nė fenė e Allahut tė Lartėsuar. Ai nuk e injoroi veten duke u arsyetuar se nuk kishte mundėsi, por kontribuoi nė shėrbim tė fesė sė tij me ato mundėsi qė i pėrgjigjeshin gjendjes sė tij.
Ai punonte si fotokopjues dhe nga paga e marrė kishte vendosur qė tė ndante njė pjesė pėr tė blerė kasata (CD) dhe broshura edukative. Filloi tė ecte nėpėr qendra tregtare duke shėtitur nga njė dyqan nė tjetrin. Atė tė keqe qė e shihte, zgjidhte CD-nė e nevojshme dhe ia dhuronte pronarit ose pronares. Kėtė e bėnte me buzėqeshje dhe dilte nga dyqani duke i bėrė me shenjė nė shpinė pėr letrėn e varur “Mė falni, unė nuk flas!”. Kėshtu vepronte gjatė tėrė javės.
Unė nuk di si ta shpreh habinė time: pėr vendosmėrinė e tij nė thirrjen e Allahut apo pėr shikimin e tij pozitiv mbi jetėn dhe pėr atė me tė cilėn ėshtė sprovuar?

Njė njeri e kishte pyetur pasi i kishte ndjekur lėvizjet e tij nė davet: -A ke pasur reagime ose suksese?
Djaloshi i shkroi: -Po, pasi kam hyrė nė njė dyqan dhe pashė veprime tė kėqija, i dhurova shitėsit njė CD me vlerė dy rijalė (40 centė). U largova dhe pas disa muajsh kalova sėrish atypari. Nė realitet e kisha harruar se kisha hyrė nė atė vend njė herė. Me tė hyrė nė dyqan, shitėsi mė takoi me buzėqeshje dhe mė pėrqafoi.
I habitur paksa i thashė: -Kush jeni ju, ndoshta doni dikė tjetėr? Mė tha: -Ty tė dua. A nuk jeni ti qė ma dhurove atė CD-nė?! Dhe e nxori nga xhepi. I thashė: -Po, unė jam. Mė pas tha: -Vėlla, ne jemi tetė veta qė nuk kemi ditur asgjė pėr Islamin pėrveē emrit (Islam).
Bėnim ēdo tė keqe. Pasi dėgjuam CD-nė, deshi Allahu i Lartėsuar dhe mė pas shkaktar ishe edhe ti dhe u kthyem nė rrugėn e Tij. Jemi larguar nga veprat qė bėnim dhe i kemi pėrmirėsuar lidhjet me Allahun. Allahu tė shpėrbleftė!

Vetvetiu pyetja bėhet: Edhe pas kėsaj, vallė, a mund tė gjejė i arsimuari arsye neglizhence nė shėrbim tė Islamit?

 

Pėrktheu dhe pėrshtati: Ulvi Fejzullahu
18.1.2009