Para  njė kohe fillova tė dal me njė grua  tjetėr dhe ky ishte edhe mendimi i gruas sime  e cila njė ditė mė tha: “E di  fare mirė  sa  e do ti atė.”

Gruaja e cila dėshiroi gruaja ime tė dalė me tė dhe tė kalojė njė kohė me tė, ishte nėna ime tė cilėn e kishte  lėnė tė ve qysh para 19 viteve. Por, angazhimi im me punė, jeta e pėrditshme me angazhime, po ashtu tre fėmijėt dhe pėrgjegjėsi tė tjera, mė bėnė qė ta harroj dhe mos ta vizitoj pėr njė kohė tė gjatė.

Njė ditė prej ditėsh i telefonova dhe e thirra pėr njė darkė ajo mė pyeti e habitur: “Biri im, a je mirė me shėndet?” sepse ajo nuk ishte e mėsuar  qė  t’i telefonoj  nė kėtė kohė dhe mendoj se nuk jam mirė. I thashė: “Unė jam mirė nėnė, por dėshiroj  qė ta kaloj njė kohė me ty, nėna ime.” Mė tha: “Dėshiron vetėm ne tė dy?”. Mendova pak, pastaj i thashė: “Mė ka marrė malli shumė tė ulemi pak sė bashku.” Ditėn e enjte, pasi pėrfundova punėn shkova te shtėpia e saj dhe e mora. Isha pak i luhatur, por kur arrita aty e gjeta edhe nėnėn tė mėrzitur dhe tė brengosur.

Nėna priste para derės sė shtėpisė, kishte veshur rroba tė bukura, si duket ishte fustani i fundit tė cilin ia kishte ble babai im, para sė tė vdiste. Nėna qeshi ime si njė egjėll dhe tha e gėzuar: “Ju kam thėnė tė gjithve se unė sot do tė dalė me birin tim dhe tė gjithė ishin tė gėzuar dhe po mė presin me padurim pėr lajmet qė do t’ua sjell kur tė kthehem nė shtėpi.”

Shkuam nė njė restorant, jo tė thjeshtė, por i mirė dhe i qetė. Nėna ime mė kapi pėr krahu dhe e gėzuar  i dukej sikur ajo  ėshtė zotresha e parė.

Pasi qė u ulėm, fillova ta lexoj listėn e ushqimeve, sepse ajo nuk mund  tė lexonte mė, pėrveē me shkronja tė medha. Ndėrkohė qė lexoja  listėn ajo mė shikonte me njė buzėqeshje tė ėmbėl dhe mė ndėrpreu duke thėnė: “Unė tė lexoja ty kur ti ishe i vogėl”. Atėherė unė iu pėrgjigja: “Tani ka ardhur koha qė  tė paguaj dicka nga borxhi im ndaj teje. Pusho tani, oj nėna ime.

Biseduam  gjerė e gjatė sa ishim duke ngrėnė darkėn dhe e gjithė koha ishte  tregime tė reja dhe tregime tė vjetra, derisa  e harruam  edhe  kohėn  dhe mbetėm ulur deri nė mes tė natės. Kur u kthyem, pas mesit tė natės dhe kur arritėm para shtėpis sė saj, mė tha: “Dėshiroj tė dalim sė bashku  edhe njė herė tjetėr, por nė llogari time.” E  putha dorėn e saj  dhe e pėrshėndeta. Pas disa ditėsh nėna ime vdiq prej infraktit nė zemėr. Kjo ndodhi nė njė shpejtėsi tė madhe  sa qė nuk pata  mundėsi tė bėj asgjė pėr tė.

Pas disa ditėsh mė erdhi njė letėr nga posta, njė letėr prej restorantit nė  tė cilėn e kishim ngrėnė darkėn sė bashku me nėnėn time, ku kishte  tė shkruar disa rreshta me shkrimin e saj: “Kam paguar njė faturė paraprake, sepse e di se unė nuk do tė jem me juve, prandaj tė shkosh ti me gruan tėnde ta hani njė darkė me atė faturė qė kam paguar, sepse ti, o biri  im, nuk  mund ta kuptosh se sa  rėndėsi  ka pasur pėr mua ajo natė qė u takuam sė bashku. Tė dua, o biri im!

Nė kėtė  moment e kuptova se ēfarė do tė thotė  fjala dashuri apo tė dua.

Nuk ka diēka mė tė shtrejtė se prindėrit e nė veēanti nėna. Jepjani atyre  kohėn tė cilėn e meritojnė se pse ky ėshtė e vėrteta e Allahut dhe e drejta e tyre dhe kėto gjėra mos i vononi asnjė here, sepse vdekja nuk  pret.

Pėrktheu: Shaban Murati

30.03.2006