Kam qarë një ditë nga mëkatet e shumta dhe punët e mira të pakta, kështu që rrëshqiti loti nga syri im.
Më tha loti: -Çka ke o rob i Allahut?
Ia ktheva: -Po kush je ti?
Tha: -Unë jam loti yt.
I thashë: -Çka të nxori ty?
Tha: -Nxehtësia e zemrës tënde.
Çuditshëm i thashë: -Nxehtësia e zemrës sime? Kush e ka ndezur zemrën time me zjarr?
Tha: -Mëkatet e tua!
I thashë: -A ndikon mëkati në nxehtësinë e zemrës?
Tha: -Po. A nuk e ke lexuar lutjen e Muhamedit alejhi selam: “O Allah, më pastro nga mëkatet me ujë, borë dhe akull”? Mëkatet e robit e ndezin zemrën zjarr dhe nuk e shuan zjarrin përveçse uji i ftohtë dhe bora.
I thashë: -Unë po ndihem i shqetësuar dhe në ankth?
Tha: -Prej mëkateve ka që janë mjerim për vepruesin e saj, pendohu tek Allahu i Lartmadhëruar, o rob i Allahut!
I thashë: -Unë po gjej ngurtësi në zemrën time, ti si dole nga syri im?
Tha: -Vërtet ai është nevoja e natyrshmërisë, o rob i Allahut.
I thashë: -Cili është shkaku i ngurtësisë së zemrës sime?
Tha: -Dashuria për këtë botë dhe dhënia pas saj. Bota është sikurse gjarpri, që të pëlqen se është i lëmuar dhe të mbyt me helmin e tij, njerëzit zbaviten duke e lëmuar dhe nuk shikojnë në helmin e tij vrasës.
I thashë: -Çka ke për qëllim me helmin e kësaj bote, o loti im?
Tha: -Epshet e ndaluara, mëkatet dhe pasimin e shejtanit! E kush e shijon helmin e saj, i vdes zemra.
I thashë: -Si t’i pastrojmë zemrat tona nga helmi?
Tha: -Me vazhdueshmëri të pendimit drejt Allahut, me udhëtim drejt vendbanimit të pendimit dhe të penduarve me trenin e të penduarve.

O Allah, na bëj prej të penduarve dhe atyre që të frikësohen! Amin! 

Përktheu: Valdet Kamberi