Tregohet se Imam Ahmedit i është thënë që njëri nga nxënësit e tij bënte hatme Kuranin deri në mëngjes, pastaj e fal sabahun.
Imam Ahmedi dëshiroi ta mësojë se si të meditojë mbi Kuranin, shkoi tek ai dhe i tha: “Më kanë lajmëruar se ti vepron kështu e kështu…”
Nxënësi u përgjigj: “Po, o Imam Ahmed.”
Imam Ahmedi i tha: “Kur të ikë dita dhe vjen nata, ngrihu natën ashtu siç ke bërë edhe herave të tjera, por gjatë leximit të Kuranit paramendo sikur unë jam afër dhe të përcjell, pastaj më trego nesër!”
Të nesërmen erdhi nxënësi tek Imam Ahmedi e ai e pyeti, ndersa ai u përgjigj: “Kam lexuar vetëm 10 xhuze!”
Imam Ahmedi i tha: “Shko dhe lexo sonte sikur të lexosh para Muhamedit alejhi selam." Shkoi dhe pastaj u kthye ditën e nesërme dhe tha: “O Imam Ahmed, nuk kam mundur ta përfundoj as xhuzin “Amme”, xhuzin e fundit!!”
Imami i tha: “Shko dhe lexo sonte sikur lexon para Allahu azze ve xhel-leh.”
U çudit nxënësi, shkoi dhe të nesërmen u kthye duke qarë.”
Imami e pyeti: “Ç’ke bërë o biri im?”
Nxënësi u pergjigj duke qarë: “O imam, pasha Allahun, nuk kam mundur ta përfundoj as Fatihanë gjatë gjithë natës.”

Përktheu: Valdet Kamberi