Qysh prej viteve 1990, kam punuar me grupe të ndryshme mediatike, përfshirë këtu edhe grupin i cili zotëron Qendrën Transmetuese të Lindjes së Mesme (MBC), e cila është ndër stacionet satelitore më të mëdha private arabe satelitore. Ajo drejton MBC, FM dhe Spektrin e Radiove. Unë gjithashtu jam edhe këshilltar i një organizate bamirëse në Londër, Trashëgimia Islame, e cila ofron ndihmë për shumë muslimanë anembanë botës, përfshirë këtu edhe Bosnjën dhe Hercegovinën. Ndihem se zotëroj aftësi për të dy botët, për Lindje dhe Perëndim. Shtypi i Bashkuar Ndërkombëtar ka degët e saj në Washington DC.

Është e vërtetë jetësore se si mediat shtojnë dhe ekzagjerojnë të dhënat, informacione ka me bollëk dhe çfarëdo që dëshirojmë, largësia ka të bëjë vetëm një ndrydhje e mausit si rrjedhojë injoranca është në rritje. Kjo mund të duket si diçka kontradiktore, mirëpo realiteti është ky, se mediat sot janë të lidhura me atë se çka unë dua e jo me atë çka është e mirë për mua. Shërbimet televizive satelitore dhe ato kabllore sot janë duke furnizuar filma, sport, komedi apo gjithçka që unë dua. Mua nuk më duhet të ulem dhe të shkoj ndonjë dokumentar të mërzitshëm prej fillimit deri në fund. Interneti është duke u bërë një mjet personal, mirëpo vetëm pse informatat gjenden aty, kjo nuk jep të kuptoj se unë do të shkoj dhe t'i pranoj ato. 'YAHOO'-ja ime për mua do të kullojë dhe filtrojë vetëm atë që unë dua, çmime të mallrave, lajme rreth Londrës, rezultatet e shënuara të kriketit. Nuk më duhet të kaloj përmes diçkaje që nuk më intereson. Interneti në mbarë botën është zhvilluar më një shpejtësi shumë të madhe. Natyrisht se ideja për të futur informacione në internet është prezente dhe ne kemi mundësi t'i postojmë. Në fakt, njerëzit mund t'i lexojnë të tilla informacione. Mirëpo çështja nuk është që detyrimisht të lexohen. Seminari im mund të paraqitet në internet më vonë, mirëpo shtrohet pyetja se kush do e lexojë atë. Sa miliona web faqe ekzistojnë tashmë? Nëse dikush dëshiron të hulumtojë në internet, pa dyshim se do e gjejë prezantimin tim. Me fjalë të tjera, njerëzit lexojnë, mirëpo përgjithësisht ata nuk hulumtojnë se çfarë është e mirë për ta.
Po që se sot bisedoni me ndonjë prodhues të kompjuterëve, ata në fakt do të përgjigjen duke thënë se drajverat më të mëdhenj për përmirësimin e harduerëve, çipat (chips), pajisjet për mbajtjen e të dhënave (memory) dhe të ngjashme si këto janë për lojëra. Ne jemi duke jetuar në gjeneratën e Nintendos.
Vëmendja e lexuesit është duke rënë më të madhe. Me kujtohet kanali televiziv i cili shpall: "Na dhuro 10 minuta dhe ne do t'ju japim tërë botën". Unë nuk mendoj kështu! Para 25 viteve, dy e treta e faqes së parë të revistës KOHA (TIME Magazine), mbulonte lajme dhe çështje me karakter ndërkombëtar. Tashmë kjo shifër ka rënë pothuajse përgjysmë. Në UPI ne kemi zbuluar qysh herët se sa më shumë produkte të suksesshme që kemi bërë, kanë mbuluar lajmet lokale e jo ato ndërkombëtare. Një shtrirje e logjikës se saj është se njerëzit në përgjithësi nuk janë të interesuar për çështje të huaja apo për ato gjëra që ndryshojnë prej rrethit dhe vendit ku jeton.

Religjioni në Perëndim përgjithësisht është i minimizuar. Nuk respektohet dhe nuk ka aq shumë mirëbesim në të. Tashmë, pranë nesh është një pyetje shumë delikate, të cilës nuk kemi mund t'i përgjigjemi dhe nuk besoj se do t'ia dalim dot. Pyetja është: "A janë mediat ato të cilat e udhëheqin masën e gjerë (publikun) apo publiku është ai i cili drejton mediat?" Unë gjendem në biznesin e mediave. Unë flas për veten time kur them se: "Unë do të shes vetëm atë që njerëzit janë të interesuar të blejnë". Kohëve të fundit kisha një diskutim të planifikuar me ish-editorin e gazetës “London Sunday Times”, i cili më informoi për mënyrën e operimit të kësaj gazete: "Ne kemi një grup, detyrë e të cilit është që të dalin dhe të gjejnë një titull të shkëlqyer që flet për ndonjë ndodhi tërheqëse çdo javë, pra për gazetën javore Sunday Times”.
Kjo është në kundërshtim me këtë mjedis, prandaj, pasi Islami e sheh veten në luftë për një mbulim pozitiv në mediat perëndimore, unë nuk mendoj se ekziston ndonjë kampanjë e përbashkët e ashtuquajtur 'keqinformime' rreth Islamit. Unë mendoj se ka keqinformime, keqinterpretime si dhe injorancë të gjithanshme, andaj më duhet të them se nuk jam këtu për të kërkuar falje për mediat perëndimore, për shkak se për sa u përket 'informacioneve të shtrembëruara', ata janë fajtorë dhe të ngarkuar për gjëra të tilla.

Më lejoni që fillimisht të përmend fjalimin e Princit Charles, të cilin e mbajti në Qendrën e Oksfordit për Studime dhe Hulumtime Islame. Megjithëse ky fjalim qe mbajtur në vitin 1993, mendoj se është relevante edhe në këto ditë: “Marrëdhëniet ndërmjet Islamit dhe Botës Perëndimore tashmë janë më shumë shqetësuese se kurdoherë më parë, për shkak se rreziku i dyanshëm i keqkuptimeve reciproke është dhe vazhdon të mbetet në shkallë të lartë të rrezikshmërisë dhe nevoja për të punuar dhe jetuar krah për krah asnjëherë nuk ka qenë mirë.
Pavarësisht numrit dhe prezencës së muslimanëve kudo në botë dhe rritjes së interesimit të britanikëve për Kulturën Islame, mund të them se dyshimi, madje edhe frika janë dhe vazhdojnë të jenë në këtë shoqëri.
Muslimanët, të krishterët dhe çifutët, që të gjithë janë pasues të librave të shenjtë 'people of the Books', të cilët ndajnë të njëjtin vizion monoteistik dhe një histori të përbashkët. Megjithëkëtë keqkuptimet janë prezente dhe dëgjohen atëherë kur ne çalojmë të shikojmë botën nga këndvështrimet e të tjerëve. Sheriatin ne e pranojmë si diçka të egër, mizore, barbare dhe si ligj jo të drejtë apo shikojmë se gratë janë të trajtuara si qytetare të kategorisë së dytë.
Ne në Perëndim gjithashtu duhet të kuptojmë botëkuptimet që bota islame ka ndaj nesh dhe të mos pretendojmë se modernizmi dhe materializmi domosdo të jenë rrugë e 'drejtë' për kulturat e tjera.
Perëndimi botës islame i ka një borxh të madh kulture dhe qytetërimi, historikisht një qendër e mësimit dhe e urtësisë, e cila nxiti kërkimet dhe hulumtimet për thellimin e njohurive.
Dy botët (islame dhe perëndimore) nuk mund të jenë në gjendje që të qëndrojnë larg njëra-tjetrës nga përpjekjet e përbashkëta për të zgjidhur problemet e përbashkëta, me fjalë të tjera, të kuptojnë dhe të tolerojnë. Kjo zbatohet me një forcë të veçantë brenda shoqërisë shumetnike dhe multikulturore britanike, po që se dëshirojmë të krijojmë një komunitet më të mirë për fëmijët tanë dhe për gjeneratën e ardhshme."

Kam dëshirë të flas rreth zgjidhjeve praktike të këtyre çështjeve, duke i thjeshtësuar në dy pikat në vijim:

 Së pari; solucionet për të cilat unë besoj se janë të zbatueshme dhe aplikative në ambientin multimedial.

 Së dyti; solucionet në të cilat në një formë apo tjetër jam i involvuar dhe të cilat zotërojnë lidhje.

Duke vepruar në këtë mënyrë, më kujtohet babai im, i cili si një oficer në marinën mbretërore ishte involvuar thellë në planifikimin dhe sigurimin e skenarëve të konflikteve. Detyra e tij ishte që të parashtronte zgjidhje të cilat më tutje do t'i arrinin objektivat. Më pas ishte në dorën e politikanëve të vendosin se vërtet metodat janë të zbatueshme dhe t'i zbukurojnë ato nëse është nevoja. Unë kam bindjen se sfidat tona sot janë pothuajse krejtësisht të ngjashme.

Para se të flasim rreth zgjidhjeve praktike, ne duhet të shikojmë problemet më të thella;

• Të kuptuarit vjen përmes njohurive dhe hulumtimeve. Të dhënat (informatat) nuk janë njohuri.
• Nuk ekziston strategji e përbashkët informative islame. Është e ditur se në shumë vende të botës islame ekzistojnë përpjekje të mira, mirëpo shumica e këtyre orvatjeve rrjedhin në lumenj të ndryshëm, të cilët përfundojnë në funde të shpërndara.
• Nuk ka synime të qarta. A janë ato qëllime politike, fetare apo të përbashkëta?

Jam i bindur se duhet lobuar edhe më shumë. Isha shumë i kënaqur të dëgjoja përfaqësuesin e Këshillit të Muslimanëve të Britanisë së Madhe të fliste rreth organizimit të betejave, mirëpo u shokova kur dy milionë muslimanë deri në tre vitet e fundit nuk ishin të bashkuar.
Qendrat akademike islame, si Universiteti i Az-harit në Egjipt, janë shumë të rëndësishme, mirëpo nevoja për qendra të tilla është shumë e madhe ndaj dhe duhen hapur edhe më shumë. Mirëpo, sipas mendimit tim, përgjegjësia e paraqitjes dhe interpretimit të drejtë të imazhit islam nuk bie vetëm në qarqet qeveritare, mirëpo ajo duhet zbatuar nga të gjithë muslimanët e aftë dhe ata që janë të ndërgjegjshëm.
Për të arritur këtë duhen futur në fuqi këto detyra;
1) Të ndërmarrim dhe të mbrojmë partnershipin intelektual të muslimanëve drejt bashkëpunimit në kufij të gjerë të njohurive islame.
2) Të iniciojmë dhe formojmë zyra ndërlidhëse pune ndërmjet dijetarëve dhe hulumtuesve; profesionisteve të mediave, biznesmenëve, qeveritarëve dhe organizatave islame.
3) T'i paraqesim publikut çështjet që kanë të bëjnë me problemet islame në media dhe interpretimin e tyre.

Trashëgimia islame është mjaft e pasur në fushën e medicinës, astronomisë kimisë, arkitekturës dhe artit. Kjo trashëgimi duhet të jetë një shqetësim njerëzor për muslimanët dhe jomuslimanët. Përmirësimi i Islamit në media është marrë përsipër në atë se çfarë është Islami, cilat janë vlerat e tij, etika dhe trashëgimia kulturore. Një punë e tillë është duke u kryer në 'Institute du Monde Arabe' në Paris.

Zgjidhja praktike për përmirësimin e Islamit në media është që të zotërojmë radion. Ka shumë radio private të cilat u drejtohen arabëve dhe botës islame.

Pajtohem me atë se nuk ka media të lira. Mund t'ju tregoj për një dokumentar dramatik, i cili më ishte dhuruar para pak ditësh. Ishte një dokumentar shumë i fuqishëm rreth gjendjes së vështirë të fëmijëve në Irak, të cilët vuanin nga sanksionet e Kombeve të Bashkuara. Producenti dhe ekuipazhi posedonin liri të skajshme për të shkuar në Irak dhe për të incizuar dokumentarin. Personalisht Sadam Husejni ishte intervistuar. Ministri i Punëve të Jashtme të Anglisë, Robin Kuk (Cook), i cili ishte ftuar të merrte pjesë, vuri një kusht që të fliste 10 minuta në fund të programit dhe që ky dokumentar domosdo te posedonte të drejtat editoriale. Producenti së bashku me grupin e tij kishin zgjedhur që të niseshin pa ndihmën dhe pjesëmarrjen e ministrit. Atëherë ejani dhe ta marrim këtë si një shembull të mediave të lira.

Duhet të theksoj gjithashtu edhe arritjet e muslimanëve në fushat e tyre, për shembull, Zinedin Zidan, futbollist francez me origjinë nga Afrika Veriore. Një musliman kishte ndikim të madh që të pranonte tolerancën. Kjo mund të ketë qenë diçka e vogël apo e imët, mirëpo më në fund ai arriti të korrë sukses.