Allahu i Lartësuar me caktimin e Tij e godet umetin islam herë për shkak të mëkateve të tyre e herë të tjera duke i sprovuar ata. Allahu i godet popujt joislamë ose duke i dënuar ata për shkak të mosrespektimit dhe të mospërfilljes së urdhrave të Tij ose që ata të jenë shembull për atë që dëshiron të marrë mësim, ose që të jenë sprovë për njerëzit, se a do të shpëtojnë nga kjo ose jo. Allahu i Lartësuar thotë: “Secilin prej tyre e kemi dënuar për shkak të mëkatit të vet; disa prej tyre Ne i goditëm me furtunë plot rërë, disa i shkatërruam me krismë nga qielli, kurse disa të tjerë i sharruam në tokë dhe disa i përmbytëm në ujë. Allahu nuk u bëri atyre ndonjë të padrejtë, por ata vetes së tyre i bënë të padrejtë.” (Ankebut, 40)
   Umeti goditet duke e sprovuar Allahu i Lartësuar me ndarje, kështu që bëhen fraksione, grupe të shumta, për arsye se ata e kanë braktisur urdhrin e Tij. Goditet umeti me ndonjë sprovë për shkak të padrejtësive dhe të mizorive mes tyre dhe të moskthimit të tyre në diturinë e madhe, të cilën e ka zbritur Allahu i Lartësuar. Ai thotë duke na treguar për ndodhitë e popujve të mëparshëm: “Mirëpo, për shkak të zilisë që kishin ndërmjet vete, ata u përçanë vetëm atëherë kur u erdhi dija që ta kuptojnë...” (Xhathije, 17). Gjithashtu Ai thotë: “Dhe ata të cilëve u është dhënë libri, nuk u ndanë vetëm pasi që u erdhi argumenti.” (Bejineh, 4)
   Atyre u është dhënë libri, mirëpo u ndanë për shkak të zilisë ndërmjet tyre dhe të moskthimit të tyre në këtë dituri të madhe, të cilën e ka zbritur Allahu i Lartësuar, u përçanë në punë dhe e braktisën një pjesë të saj. Goditet një popull me sprovë për shkak të ekzistimit të animit nga e shtrembëta në zemrat e tyre dhe se ata gjurmojnë pas asaj që nuk është krejt e qartë (muteshabih). Allahu i Lartësuar lidhur me ta thotë: “E ata, që në zemrat e tyre kanë anim kah e shtrembëta, ata gjurmojnë atë që nuk është krejt e qartë për të shkaktuar huti, e kinse kërkojnë komentin e tyre. Po, pos Allahut askush nuk e di domethënien e tyre të saktë.” (Ali Imran, 7)
   Ekzistimi i asaj që nuk është krejtësisht e qartë nuk është shkak për animin nga e shtrembëta, por ky anim është i pranishëm që më herët në zemrat e tyre, ngase Allahu fillimisht ka përmendur animin në zemra e më pas edhe pasimin dhe gjurmimin e asaj që nuk është krejtësisht e qartë. Kemi citate të cilat nuk janë krejtësisht të qarta, mirëpo ai që ka në zemrën e vet anim nga devijimi e merr atë dhe argumenton humbjen dhe shtrembërimin e vet. Pikërisht me këtë janë sprovuar shumë njerëz dhe fraksione (si havarixhët në kohën e sahabëve, gjithashtu edhe në kohën e tabiinëve kanë ndodhur shumë sprova që kanë shkaktuar madje edhe luftëra).


Dobitë e sprovimit

   Umeti islam dhe muslimanët sprovohen. Dobia e këtij sprovimi qëndron në njohjen se kush nga pjesëtarët e umetit islam do t’i kthehet Allahut të Lartësuar, duke iu mbështetur Atij dhe duke pasuar udhëzimin e të parëve dhe kush nuk do të kthehet, të cilët do t’i godasë sprovimi i madh ose i vogël.

 

Salih al Shejh
Përktheu: Almedin Ejupi
25.1.2008