Higjiena vetjake

Të qenët i pastër është jashtëzakonisht me rëndësi për jetën e njeriut, pasi edhe përhapja e shumë sëmundjeve është rezultat i rrobave të papastra. Në vazhdim do të sjellim një ajet kuranor, i cili në mënyrë të qartë na mëson mbi pastërtinë dhe mënyrën e saj:

“O ju që besuat! Kur doni të ngriheni për të falur namazin, lani fytyrat tuaja dhe duart tuaja deri në bërryla; fërkoni kokat tuaja, e këmbët lajini deri te kyçet. Nëse jeni xhunubë, atëherë pastrohuni (lahuni)! Në qoftë se jeni të sëmurë, ose në ndonjë udhëtim, ose ndonjëri prej jush vjen prej vendit të nevojës, ose keni kontaktuar me gratë dhe nuk gjeni ujë, atëherë prekeni dheun e pastër e me të fërkoni fytyrat dhe duart tuaja (për tejemum). Allahu nuk dëshiron (me obligimin për abdest e larje) t’ju sjellë ndonjë vështirësi, por dëshiron t’ju pastrojë (prej gjynaheve), ta plotësojë të mirën e Tij ndaj jush e që t’i falënderoheni.”1

Ajeti i përmendur na porosit që pas kontaktit intim me gratë të lahemi, të pastrohemi edhe pasi të kemi përdorur banjën; të pastrojmë duart, bërrylat, fytyrat, t’i fërkojmë kokat dhe t’i pastrojmë këmbët, të gjitha këto pjesë duhet të lahen para se të fillojmë faljen e namazit.

Nga këto ajete gjithashtu mësojmë se dëshira e Allahut është që ne të jemi të pastër dhe që mos të na japë vështirësi. Nëse pyesim çfarëdo mjeku mbi vlerën dhe rëndësinë e të qenët i pastër, ai patjetër do jetë në gjendje ta shpjegojë rëndësinë e pastërtisë. Përderisa disa njerëz zbatojnë pastërtinë vetjake, disa të tjerë fatkeqësisht as që brengosen. Si rrjedhojë shprehia dhe natyra e njeriut rreth pastërtisë duhet të bëhet pjesë e përditshmërisë sonë.
Nevoja për t’u pastruar dhe për t’u bërë gati për namaz mbart kuptim dhe domethënie shpirtërore; duhet të pastrohemi nga të gjitha papastërtitë e anës së jashtme të njeriut si dhe t’i kushtojmë rëndësi të veçantë pastrimit të zemrës nga veset e këqija, në mënyrë që të jemi në gjendje të komunikojmë me Krijuesin e kësaj gjithësie.