Falënderimi i takon Allahut. Atë e falënderojmë dhe prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Kërkojmë mbrojtje nga Allahu prej të këqijave të vetvetes dhe të veprave tona. Kë e udhëzon Allahu, s'ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtetë, s'ka kush e udhëzon.

Dëshmoj se s'ka hyjni tjetër përveç Allahut, i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Të nderuar besimtarë!

Është pyetur Dhun-nuni kush janë të ulëtit (qelbanikët)? Ai tha: “Ai i cili nuk e njeh rrugën për tek Allahu dhe as që di ta dallojë atë.”1

Rruga për tek Allahu kalohet duke i nënshtruar zemrat në sinqeritet ndaj Gjithëdijshmit.

Jahja bin Muadhi ka thënë: “Vendet e shkreta(shkretëtirat) të dynjasë kalohen me këmbë, ndërsa shkretëtirat e ahiretit tejkalohen me zemra.”2

Në dyert e Mbretërit të mbretërve nuk trokitet me thonj (të gishtërinjve), por me rrahjet e zemrave.

I Dërguari i Allahut, Muhamedi paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Me të vërtetë në trup ka një copë mishi, nëse ajo është e mirë, i tërë trupi është i mirë, e nëse ajo e keqe, i tërë trupi është i keq. Ajo është zemra”. 3

Nga Ebu Herejra raportohet se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Allahu nuk shikon në format dhe trupat tuaj, por Ai shikon në zemrat tuaja (dhe në veprat tuaja).”

Transmeton Muaviu nga i Dërguari i Allahut, se ku ka thënë:
 

 “Veprat janë sikurse ena, nëse pjesa e poshtme e saj është e shëndoshë (e freskët) gjithashtu edhe pjesa e epërme e saj është e shëndoshë. Por kur prishet (shkatrrohet) pjesa e poshtme, edhe pjesa e sipërme prishet.”4

Ebu Hurejra thotë: “Zemra është mbreti, gjymtyrët janë ushtarët e saj, kur mbreti është i shëndoshë edhe ushtarët janë të shëndoshë, kur mbreti është i prishur edhe ushtarët janë të prishur.”

Ebu Huzejme thotë: “Qëllimi (synimi) për tek Allahu me zemra është me njohje burimore prej veprave të dukshme, si: namazi, agjërimi etj..

Ibnul Kajjimi, Allahu e mëshiroftë, thotë: “Ai i cili analizon sheriatin në tërësi, mëson se veprat e gjymtyrëve (të jashtme) kanë lidhshmëri të ngushtë me veprat e zemrës. Dhe ato nuk kanë dobi pa ato të zemrës dhe njëherazi janë më të detyrueshme për robin sesa veprat e jashtme. Besimtari (mumini) prej dyftyrëshit (munafikut) dallohen vetëm në atë që kanë në zemër, kjo i dallon.”

Gjithashtu thotë: “Veprat e zemrës janë bazë, kurse ato të gjymtyrëve janë të varura dhe plotësuese. Pa dyshim që nijeti është në pozitën e shpirtit dhe veprat në pozitën e trupit, kur shpirti largohet vjen vdekja. Atëherë njohja e dispozitave të zemrës është më primare (më të rëndësishme) prej atyre të jashtme.”
 
 

Vazhdon
 Përgatiti: Ulvi Fejzullahu
13.12.2009