Falënderimi i takon Allahut, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të Dërguarin e Tij, Muhamed, mbi familjen dhe shokët e tij.

Allahu i Lartësuar e dërgoi Muhamedin, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, me thirrjen që i mbush zemrat plot dritë, për pranimin e së cilës garuan burrat e mençur, gra të ndershme dhe fëmijë që vazhdojnë të jenë në natyrshmërinë e pastër.

Kjo thirrje për një kohë ka mbetur në fshehtësi, pasi jobesimtarët kurejsh nuk i kushtonin asaj vëmendje. Kur i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, vazhdonte t’i qëndronte besnik kësaj thirrjeje, idhujtarët u shqetësuan dhe kjo i nxiti t'i dëbojnë njerëzit nga kjo thirrje. Ata nisën të gjenin metoda t'i sprovonin besimtarët, t'i mundonin me mundime nga më të ndryshmet në mënyrë që të ktheheshin në errësirat e idhujtarisë dhe njëkohësisht t'i frikësonin të tjerët që mendonin të përqafonin këtë fe të pastër.

Sa u përket muslimanëve, prej tyre kishte që kishin farefis që i mbronin ose ndonjë aleat që do t’i ruante nga ndonjë e keqe, por kishte të tillë që ishin edhe të pafuqishëm dhe ata u torturuan në forma të ndryshme.

I Dërguari i Allahut, kur pa se çfarë sprove po përjetonin shokët e tij e nuk kishte mundësi t'i mbronte, atëherë i lejoi të migrojnë në Abisini, më vonë edhe në Medinë, ku më në fund edhe ai iu bashkua atyre.

Vështruesi në hixhretin profetik vëren urtësi të ndritshme, përfiton mësime madhështore, shkëput dobi të shumta që i sjellin dobi si individit ashtu edhe shoqërisë në përgjithësi. Prej dobive në formë të përgjithësuar mund të përmendim:

1- Domosdoshmëria e bashkimit ndërmjet marrjes së shkaqeve dhe mbështetjes tek Allahu i Lartësuar. Kjo vërehet kur i Dërguari i Allahut, paqja e Allahut qoftë mbi të, i mbajti Aliun dhe Ebu Bekrin, Allahu qoftë i kënaqur prej të dyve, me të, të cilët nuk u shpërngulën në Medinë me muslimanët. Aliu fjeti në shtratin e Profetit, ndërsa Ebu Bekri e shoqëroi atë në udhëtim. Gjithashtu, kjo manifestohet edhe në kërkimin e ndihmës nga i Dërguari nga Abdullah b. Urejkit el Lejthij, i cili ishte i shkathët dhe njohës i mirë i rrugëve. Gjithashtu, shfaqet edhe në fshehjen e sekretit të udhëtimit të tij, përveç atyre që kishin lidhje të forta me të. Me gjithë marrjen e këtyre shkaqeve dhe të tjera ai nuk u mbështet tek ato, por zemra e tij ishte e lidhur me mbështetjen tek Allahu i Lartësuar.

2- Domosdoshmëria e sinqeritetit dhe e çiltërsisë. I Dërguari i Allahut nuk ishte i plogësht, që përmes kësaj thirrjeje kërkonte reputacion, e as nuk ishte i varfër që me këtë thirrje kërkonte bollëk dhe jetë të pasur, ngase jeta e tij në kohën kur ari derdhej dhe grumbullohej në xhaminë e tij ishte po ajo jetë në kohën kur në rrugën e kësaj thirrjeje përjetoi vuajtje të mëdha.

3- Mesatarja në bollëk dhe në vështirësi. Ditën kur doli i Dërguari i Allahut i detyruar nga Meka, nuk u nënshtrua, nuk u përul, nuk e humbi besimin e tij ndaj Zotit, ndërsa kur Allahu i Lartësuar i mundësoi të çlirojë vende dhe e bëri krenar me fitoren e Islamit dhe të muslimanëve nuk u tregua kryelartë e mendjemadh. Jeta e tij ishte si në ditën kur u dëbua nga Meka, detyrimisht ashtu si jeta kur hyri në Mekë çlirues, fitimtar.

4- Bindja se fundi u takon të devotshmëve. Në shikim të parë ai që mediton mbi hixhretin mund të mendojë se thirrja islame është duke shkuar drejt shkatërrimit dhe zhdukjes. Por në fakt hixhreti jep mësim të qartë se fundi është për të devotshmit. I Dërguari i Allahut me biografinë e tij e mëson luftëtarin në rrugën e Allahut për të vërtetën dhe të jetë i qëndrueshëm para pasuesve të së kotës. E kota mund të mbizotërojë për një kohë, porse fundi u takon atyre që janë të durueshëm dhe përmirësues.

5- Qëndrueshmëria e besimtarëve në momente të palakmueshme. Kjo shfaqet në përgjigjen e të Dërguarit dhënë Ebu Bekrit kur ishin në shpellë, kur Ebu Bekri i tha të Dërguarit: "O i Dërguar i Allahut sikur dikush të shikonte nën këmbët e veta do të na vërente" Kurse i Dërguari i Allahut iu përgjigj me qetësi duke i thënë: "Çka mendon për dy njerëz kur Allahu është i treti me ta?" Ky është vetëm një shembull prej shembujve të sinqeritetit, qëndrueshmërisë, bindjes dhe mbështetjes tek Allahu në momente të vështira si dhe besimi i thellë se Allahu nuk do të largohet prej tij në ato çaste të vështira. Kështu është gjendja e besimtarëve në dallim me hipokritët të cilët plogështohen dhe dobësohen në raste të tilla.

6- Fitorja vjen me durim. Ka qenë shumë e lehtë për Allahun që ta largojë dëmin dhe vuajtjet nga i Dërguari i Allahut, por është ligj i sprovimit të cilin e merr profeti në mënyrë që të dallohet durimi i tij e të shumëfishohet shpërblimi i tij te Allahu si dhe të mësojnë reformatorët si të jenë të durueshëm gjatë vuajtjeve qofshin ato të mëdha apo të vogla.

7- Nevoja për vetëpërmbajtje dhe shpërblimi i së keqes me të mirë. I Dërguari i Allahut, paqja e Zotit qoftë mbi të, në Mekë para shpërnguljes ka përjetuar dëme, vuajtje të mëdha nga tiranët mekas, por kur është kthyer çlirues e fitimtar ai i fali ata.

8- Përhapja e Islamit dhe fuqia e tij. Këto janë prej dobive të hixhretit. Islami në Mekë ka qenë pothuajse i padukshëm, besimtarët përjetuan mundime të rënda, erdhi hixhreti dhe u ngrit lart zëri i së vërtetës, u larguan mundimet nga besimtarët dhe trashëguan një jetë krenare dhe pozitë të lartë.

9- Kush lë diçka për hir të Allahut, Ai ia kompenson me diçka më të mirë se ajo. Muhaxhirët kur lanë vendlindjen, familjen dhe pasurinë e tyre që ishin gjëra më të dashura për ta dhe tërë këtë e lanë për hir të Allahut, Allahu u kompensoi dhe u hapi dynjanë, Lindjen dhe Perëndimin.

10- Roli i madh i xhamisë. Kjo manifestohet për faktin se puna e parë që bëri i Dërguari i Allahut menjëherë pas arritjes së tij në Medinë ishte ndërtimi i xhamisë, në mënyrë që të shfaqen simbolet e Islamit që u luftuan për një kohë, që të falen namazet që lidhin muslimanin me Zotin e Lartësuar dhe të jetë pikënisje për ushtritë e dijes, thirrjes dhe xhihadit.

11- Roli i madh i femrës. Kjo shfaqet përmes rolit që luajtën Aijsha dhe motra e saj Esma, Allahu qoftë i kënaqur me të dyja, të cilat ishin ndihmëtaret më të mira në çështjet e hixhretit. Nuk e braktisën babanë e tyre Ebu Bekrin me gjithë dijen e tyre për rrezikun e komplotit, nuk i zbuluan fshehtësitë e udhëtimit askujt e shumë gjëra të tjera.

12- Roli i të rinjve në ndihmën e së vërtetës. Kjo manifestohet me veprimin e Ali b. Ebu Talibit, i cili ka fjetur në shtratin e të Dërguarit, natën e hixhretit. Pastaj roli i Abdullah b. Ebu Bekrit, i cili i dëgjonte lajmet e kurejshitëve dhe e lajmëronte të Dërguarin dhe Ebu Bekrin.

13- Ngritja e pushtetit dhe shoqërisë islame.

14- Bashkimi i arabëve dhe lartësimi i pozitës së tyre.

15- Vlera e muhaxhirëve dhe e ensarëve, e shumë dobi të tjera që mund t'i nxjerrim nga kjo ngjarje madhore në Islam. Falënderimi i takon Allahut të Madhërishëm!


 

Përgatiti: Almedin Ejupi
13.12.2009